Çocuklarımız istemediğimiz davranışları yaptıklarında ya da yapmasını söylediklerimizi yapmadıkları zaman tüm sorumluluğu onlara yükleme eğiliminde oluyoruz. Mesela, 'hiç beni dinlemiyor, ne desem olmuyor' dediğimiz hallerde dinlememe eylemini tamamen çocuğun sorumluluğuna bırakıyoruz. Oysa ki dinleme eylemi de diğer bir çok beceri gibi çocukların anne ve babalarından öğrendikleri davranış şekillerinden biridir. Özeti: Biz çocuğumuzu çoğunlukla nasıl dinliyorsak çocuklarımız da bizi öyle dinler! Peki çocuğumuzun bizi dinlememesinin tek nedeni bu mu? Tabi ki hayır. Ancak çözüm için başlamamız gereken nokta bu. Çünkü iletişim çift taraflı bir eylemdir. Eğer iletişimin yönlerinden birinde sorun varsa diğer yönünün sağlıklı olmasını beklemek biraz hayal kırıklığı yaratabilir. İletişim bozukluğu bulaşıcıdır hatırlayalım! Örneğin, işyerinde siz konuşurken yüzünüze bakmayan, sadece 'hııı, tamam, hımm gibi' seslerle size karşılık veren bir yöneticiniz ya da ar